Alina (1926-73)
rzeźbiarka; jako nastoletnia dziewczynka przeszła z matką getto w Pabianicach i obozy koncentracyjne w Bergen-Belsen i Teresinie; więźniarka hitlerowskich obozów koncentracyjnych, po wojnie studia w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze i w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Paryżu; na przełomie lat 50. i 60. tworzyła w plastycznym cemencie bliskie abstrakcji ekspresyjne formy organiczne (Błazen, Kobieta-róża), niekiedy o dramatycznej, postrzępionej bryle (Derwisz); do rzeźb o tematyce wojennej, aby zwiększyć siłę wyrazu, używała żeliwa, opiłków żelaza; później wprowadziła szkło i barwne kamienie, montowała swe kompozycje z różnych materiałów, a kolor stał się dla niej jednym z podstawowych środków wyrazu; 1963 wspólnie z drugim mężem Romanem Cieślewiczem wyjechała do Francji, gdzie szybko zdobyła międzynar. uznanie, zaliczona przez krytykę do twórców Nowego Realizmu; oprócz tradycyjnych materiałów (brąz, granit) zaczęła stosować barwne tworzywa sztuczne i żywice syntetyczne, z których wykonywała odlewy części ciała (Autoportret wielokrotny), później całe akty, odlewy twarzy (trawestacja woskowych masek pośmiertnych Głowa Chrystusa, Paryż, Kaplica Palotynów); w ostatniej fazie swej twórczości, śmiertelnie chora, jej prace stały się rzeźbiarskimi dowodami przemijania ludzkiego ciała - reliefy ukazujące silnie zdeformowane twarze, tułowia, kończyny, jakby odciśnięte w zetlałej materii; uważana za jedną z największych indywidualności powojennej rzeźby europejskiej.
- Szapocznikow Alina, (1926-73)
- TUCHACZEWSKI, Michaił N. (1893-1937)...
- ALINA, Pochodzi od bardzo popularnego...