właśc. Henriette-Rosine Bernard (1844-1923)
aktorka franc.; córka nieślubna, wychowana w klasztorze, miała zostać zakonnicą; od 1862 w Comédie Française; 1880 zakłada zespół, z którym podróżuje po Europie i Ameryce (m.in. Londyn, Bruksela, Kopenhaga, dziewięciokrotnie w USA), zyskując światowy rozgłos także dzięki wybitnym talentom do autoreklamy; uznawana za najwybitniejszą aktorkę dramatyczną epoki; m.in. Królowa w Ruy Blasie, Donna Sol w Hernanim, Fedra, role w dramatach E. Rostanda i V. Sardou, który specjalnie dla niej napisał kilka sztuk (m.in. Tosca, Teodora, Fedora, Kleopatra); także odtwórczyni ról męskich (Hamlet, Orlątko, Lorenzaccio); 1915 po amputacji nogi nadal na scenie, w sztukach, w których mogła grać na siedząco; autorka kilku zapomnianych sztuk teatralnych oraz Pamiętników.
BERNARD Henriette-Rosine, FRANCUSKI TEATR, ANTOINE