(język. 2)
mowa mająca realizować przede wszystkim funkcje poznawcze i informacyjne; za jej pośrednictwem realizuje się zasadnicza część komunikacji praktycznej; jest pozbawiona dodatkowego, naddanego uporządkowania (rytm, rym, rozbudowana metaforyka, odbiegający od normy szyk zdania); tak pojmowana p. jest przeciwstawiana poezji.