Zofia (1922-2010)
Powieściopisarka, podczas wojny w ruchu oporu, od 1942 więziona w Ravensbrück, po 1945 osiadła we Francji, gdzie prowadziła z mężem księgarnię i wydawnictwo Libella; powieści o problemach zachowania polskości na emigracji (Baśka i Barbara, Groby Napoleona, Sono felice, Skrytki, Ruchome schody), o przeżyciach obozowych i ich konsekwencjach (Łagodne oko błękitu, Przejście przez Morze Czerwone), antologia średniowiecznej poezji prowansalskiej Brewiarz miłości.
Znalazła się wśród intelektualistów, którzy w 1976 r. podpisali deklarację solidarnościową List 59 (przeciwko zmianom w konstytucji: wpisaniu do niej kierowniczej roli PZPR i sojuszu z ZSRR). Była członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i laureatką nagród literackich: im. S. Strońskiego, Fundacji A. Jurzykowskiego, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie oraz Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1964). Zmarła 29 marca 2010 we francuskiej miejscowości Lailly-en-Val.
- ZOFIA, Pochodzenia greckiego,...