aerostat z napędem silnikowym; część nośną s. stanowi powłoka wykonana z mocnej tkaniny gumowanej lub z tworzywa sztucznego, podzielona przegrodami na oddzielne komory wypełnione gazem lżejszym od powietrza, zaś część ładunkową - gondola z pomieszczeniami dla załogi, pasażerów i bagażu oraz przestrzenią przeznaczoną na zbiorniki paliwa, zespoły napędowe itp. Pierwszy s. zbudował 1852 H. Giffard, a pierwszy s. szkieletowy (z powłoką usztywnioną metalowym szkieletem), zaprojektowany 1895 przez grafa Ferdynanda von Zeppelina, 1900 wzniósł się w powietrze (lot nad jez. Bodeńskim z prędkością 32 km/godz.); od 1906 produkcja seryjna; w I woj. świat. użyte przez Niemców do bombardowań; 1919 pierwszy lot przez Atlantyk; 1926 Amundsen dotarł s. na Biegun Płn.; 1929 H.Eckner na modelu "LZ-127 Graf Zeppelin" odbył lot dookoła świata; zeppeliny próbowano wykorzystać - początkowo z dużym powodzeniem - w pasażerskiej komunikacji transatlantyckiej; po kilku katastrofach (m.in. 1937 ok. 100 ofiar w wyniku pożaru s. "Hindenburg" podczas lądowania w Ameryce) wycofane z komunikacji; w końcu lat 80. w RFN wznowiono prace nad s. (z ekspertyz wynika, iż loty do 10 tys. km powinny być bezpieczne i ekonomiczne w transporcie towarowym - zaletą zwł. niskie koszty eksploatacji i walory ekologiczne).
TISSANDIER, LOTNICTWO, GIFFARD, ECKENER Hugo, BURZYŃSKI Zbigniew, ELLSWORTH Lincoln, WALLIS, ZEPPELIN, , SANTOS-DUMONT