technika zabezpieczania zwłok przed procesami rozkładu, znana m.in. w starożytnym Egipcie i stosowana w różnym zakresie w rozmaitych kręgach kulturowych do dziś; polega najczęściej na nasyceniu tkanek miękkich ciała płynami pochodzenia roślinnego lub chemicznego po usunięciu wnętrzności (niektóre organy wewnętrzne balsamuje się osobno); b.z. towarzyszą zabiegi kosmetyczne i upiększające; w staroż. Egipcie stosowano nasycanie zwłok substancjami balsamicznymi, a następnie owijano je wieloma warstwami specjalnie spreparowanej materii (bandażowanie); w niektórych kulturach balsamowano także zwłoki zwierząt uznawanych za święte (np. kotów).
KANOPY, EGIPTU STAROŻYTNEGO RELIGIA, ANUBIS