niemożność podjęcia współżycia seksualnego przez partnerów, obecnie problem występujący rzadko dzięki edukacji seksualnej, wzrostowi aktywności idoświadczeń seksualnych. Istnieją jednak związki nie mogące rozpocząć współżycia seksualnego. Nierozpoczęcie współżycia wiąże się głównie zczynnikami psychogennymi idiadycznymi, znacznie rzadziej stwierdza się przyczyny organiczne. (1) Przyczyny organiczne: wady budowy błony dziewiczej, narządów płciowych partnerów; pochwica, dyspareunia ukobiety; stany zanikowe pochwy na skutek niedoboru estrogenów ichorób; stany zapalne, grzybiczne wobrębie narządów płciowych; stany alergiczne wobrębie narządów płciowych, uczulenie na nasienie; wady kręgosłupa oraz układu kostnego miednicy; nadmierna otyłość; mikropenis, stulejka, spodziectwo, zbyt krótkie wędzidełko członka; impotencja organiczna; przepuklina pachwinowa, mosznowa umężczyzny; zaburzenia neurologiczne; zaburzenia seksualne polekowe zpowodu zaburzeń psychicznych. (2) Przyczyny psychogenne idiadyczne: fobie seksualne (przed defloracją, stosunkiem, impotencją, ciążą); ambiwalencja uczuć wobec partnera; awersja wstosunku do drugiej osoby; wewnętrzne konflikty między JA aprzyjęciem roli dorosłego; lęki, fałszywe nastawienia, nierealne oczekiwania; zaburzenia seksualne (wytrysku, erekcji, pochwica, dyspareunia); ukryte lub jawne cechy homoseksualne, dewiacje; nadmierna bierność; błędna technika seksualna, niewiedza; neurotyczne interakcje między partnerami; niewłaściwa motywacja do zawarcia małżeństwa (np. na złość rodzicom, poprzedniej sympatii, wcelu wyrwania się zdomu - bez istnienia miłości, fascynacji erotycznej, małżeństwo zosobą nie będącą "w typie", wcelu udowodnienia sobie dorosłości); konflikt między potrzebami seksualnymi arygorystycznymi moralnie idewocyjnymi postawami; wzajemne oczekiwanie na inicjatywę ze strony drugiej osoby; ujawnienie zachowań demobilizujących drugą osobę, np. popędzanie, dyskredytowanie, ośmieszanie, opowiadanie owłasnej przeszłości erotycznej; ambicjonalne inadmiernie prestiżowe reagowanie na pierwsze niepowodzenia itrudności we współżyciu; stosowanie przedłużających się przerw między kolejnymi próbami współżycia, co może prowadzić do powstania przyzwyczajenia unikania zbliżeń.
- JAN KAPISTRAN, (1386-1456)