opiera się na dwóch podstawowych fundamentach - antyku ichrześcijaństwie. Sztuka świata antycznego to podkreślenie piękna iharmonii ciała człowieka. Nagość była akceptowana iuosabiała fizyczne piękno płci. Fallus był symbolem płodności idlatego jest widoczny nie tylko wsamej sztuce, ale ina domach, wmiejscach publicznych, ajego formę mają nawet niektóre sprzęty codziennego użytku. Dominował akt męski, którego uosobieniem była sylwetka sportowca ichłopca. Wpływy Macedonii ikultury hellenistycznej doprowadziły do upowszechnienia motywu kobiecego wsztuce. Pojawiły się wniej również motywy mitologiczne, pełne naturalistycznych isymbolicznych treści seksualnych, różnych form kontaktów seksualnych, cech orgiastycznych, homoseksualnych. Wkulturze Rzymu przeplatał się nurt ascetyczny, antyczny (nawiązujący do greckich tradycji ikanonów piękna), atakże orgiastyczny. Miejsca publiczne, pałace iwille pełne były rzeźb, malowideł istatuetek nawiązujących do treści seksualnych zarówno naturalistycznych, jak imitologicznych. Szczególne miejsce zajmują tu Pompeje, uosobienie bogactwa Rzymian, atakże wystawności, wspaniałej sztuki, m.in. erotycznej. Wille Pompejów były pełne sprzętów, malowideł, fresków, przedmiotów otreści seksualnej. Wsztuce rzymskiej ideałem kobiecości była smukła sylwetka, pełne uda ibiodra, jasna karnacja skóry, aideałem mężczyzny - muskularne iopalone ciało. Akceptacja różnych pozycji współżycia seksualnego również znalazła wyraz wsztuce. Motywy falliczne były szczególnie rozpowszechniane wPompejach iwyrażały poza kultem płodności treści orgiastyczne, nierzadko humorystyczne. Począwszy od II w. n.e. wsztuce europejskiej zaczynają dominować motywy chrześcijańskie. Ewolucja sztuki europejskiej do XIV w. obejmowała zjednej strony motywy antyczne iludyczne, zdrugiej natomiast - rosnący nurt negatywnej postawy wobec ciała iseksu, antyfeminizm, zubożenie treści jawnie seksualnej. Od okresu średniowiecza antyfeminizm wsztuce postępuje ikobieta staje się uosobieniem grzechu, zła, zmysłowej natury człowieka. Rozbudowywano wizję piekła iczyśćca, umniejszano natomiast wizję raju. Ciało igrzechy zmysłowe, pożądanie stają się przyczyną kar piekielnych. Jedynie sztuka ludyczna zachowała odrobinę rubaszności wujmowaniu spraw płci ierotyzmu. WXV w. wzrosło zainteresowanie światem antycznym. Wsztuce pojawia się ciało, erotyzm. Zmieniła się również moda. Męskie spodnie miały woreczek eksponujący genitalia, kobiety zaczęły odsłaniać piersi. Kontrreformacja wXVI-XVII w. zasadniczo wpłynęła na podejście do sztuki erotycznej. Cenzura obyczajowa nasiliła się nie tylko wkrajach objętych reformacją. Wywierano naciski na wielkich mistrzów, m.in. Michała Anioła, aby tworzyli według nowych, zaostrzonych kryteriów. WRzymie wydano nakaz zamalowania nagości na postaciach Michała Anioła. Purytanizm iobsesja antyseksualna objęły całą Europę. Złagodzenie surowych obyczajów zrodziło się we Francji na dworze Ludwików, anastępnie na innych dworach monarszych iarystokratycznych. Pojawiły się wątki libertynizmu, m.in. wsztuce erotycznej, ale dość ograniczone co do kręgu odbiorców. WXVIII ina początku XIX w. współistniały nurty sztuki erotycznej nawiązujące do motywów antyczno-mitologicznych, ascetyczno-chrześcijańskie, ludyczno-ludowe oraz libertyńskie. Od drugiej połowy XIX w. nasila się purytanizm, bardziej swawolne treści erotyczne albo ograniczają się do wtajemniczonych, wąskich kręgów odbiorców, albo są tworzone do szuflady przez wielu słynnych nawet mistrzów. Rozwój psychoanalizy przyczynił się m.in. również do rewolucji sztuki erotycznej. Zaczęto chętniej sięgać do różnych fantazji sadomasochistycznych iinnych libidinalnych motywów.
- sztuka miłosna, (1) p i e s z c z o...
- barw symbolika seksualna, symbole i barwy mają...
- Chińczycy a seks, cechy chińskiego erotyzmu:...