w mitologii greckiej olbrzymy o uskrzydlonych ludzkich torsach i wężach zamiast nóg; personifikacja nieujarzmionych sił przyrody; synowie Gai, poczęci z krwi okaleczonego Uranosa; śmiertelni, mimo boskiego pochodzenia; zbuntowani przeciwko bogom olimpijskim, podjęli z nimi zmagania (gigantomachia); motyw walki g. z bogami był często wykorzystywany przez malarstwo wazowe i rzeźbę antyczną (fryz Skarbca Knidyjczyków w Delfach, relief ołtarza w Pergamonie, rzeźby na przyczółku Hekatompedonu na Akropolu w Atenach); spotykany w sztukach plastycznych ery nowożytnej (m.in. G. Romano, G. Renni); temat poematu Klaudiana (IV/Vw.) oraz opery Ch.W. Glucka.
PERGAMEŃSKI OŁTARZ, PELION