(mit. gr.) dzieci Atamasa i Nefele; Atamas, król beocki, władca krainy Koronei (lub wg innych wersji Teb), za namową swej drugiej żony Ino postanowił złożyć Zeusowi w ofierze swe dzieci, H. i F. Bóg zesłał im na pomoc skrzydlatego barana o złotym runie, który przeniósł je z Orchomenos na Wschód. W drodze H. spadła do morza (w cieśn. Hellespont, ob. Dardanele), brat jej, F., dotarł szczęśliwie do Kolchidy, gdzie został życzliwie przyjęty przez króla Ajatesa. F. baranka złożył w ofierze Zeusowi, a złote runo, cel późniejszej wyprawy Argonautów, podarował władcy Kolchidy. Inna wersja mitu, bardziej tragiczna, opowiada, że H. i F. zostali złożeni na ołtarzu ofiarnym i ocaleni (za sprawą Dionizosa, który chciał ukarać Ino) popadli w szaleństwo. Odtąd tułali się po lasach, a matka ich Nefele podarowała im baranka. Mit wykorzystywany przez literaturę (dramaty Eurypidesa, P. Corneille'a), sztuki plastyczne (m.in. rzeźba J. Sansovino) i muzykę.
- FRYKSOS, (mit. gr.) brat Helle,...
- ZŁOTE RUNO, (mit. gr.) runo czarodziejskiego...