(geom.)
przybór kreślarski do rysowania okręgów i ich łuków; składa się z dwu ramion połączonych przegubem, ramiona zakończone ostrzami, ostrzem z grafionem lub umocowaniem na ołówek; stosowany już w Babilonii i Asyrii, c. stalowe znano w I w. p.n.e. (znaleziono je w grobach galijskich na terenie Francji).