synchrocyklotron
rodzaj akceleratora rezonansowego; urządzenie do przyspieszania naładowanych cząstek do prędkości zbliżonych do prędkości światła, w którym synchronizację ruchu cząstek ze zmianami pola przyśpieszającego, zaburzoną w wyniku relatywistycznego przyrostu masy cząstek, utrzymuje się poprzez stabilizację fazy ruchu cząstek. W f. cząstki poruszają się po torach w kształcie spirali, co powoduje, że zarówno magnes, jak i komora akceleracyjna muszą mieć relatywnie duże wymiary. Jest to główna przyczyna ograniczeń maksymalnych energii uzyskiwanych w f. (np. dla protonów do kilkuset GeV).