obiekt geometryczny zdefiniowany 1974 przez B. Mandelbrota; f. znano już wcześniej, np.: zbiór Cantora (1883), krzywa von Kocha (1904), dywan Sierpińskiego (1915), zbiór Mandelbrota (1980), zbiór Julii; f. nie są określane prostym wzorem matematycznym, ale pewną zależnością rekurencyjną; ich wymiar nie jest liczbą całkowitą; posiadają też tzw. cechę samopodobieństwa (część f. jest podobna do całości). Wg Mandelbrota wszystko, co jest obserwowalne w przyrodzie (np. krople fontanny) jest fraktalem; linia prosta została wymyślona przez człowieka, koło, kwadrat - to tylko uproszczenia. Pojęcie f. pojawia się w teorii chaosu, teorii ergodycznej, podczas rozpatrywania pewnych problemów w fizyce (np. zagadnień wahadła magnetycznego, generatora elektronicznego czy zagadnień dotyczących synchronizacji różnych układów drgających).
- fraktale, (fractal s)
- MANDELBROT, Benoit (1925-2010)
- grafika komputerowa, ( computer graphics )...