zjawisko nakładania się dwu lub więcej fal rozchodzących się w tym samym ośrodku; wypadkowe wychylenie każdej cząsteczki ośrodka jest sumą wektorową wychyleń tej cząsteczki spowodowanych przez każdą z fal oddzielnie. Efekt i. jest najwyraźniejszy dla fal o jednakowych częstotliwościach: w miejscach, gdzie nakładające się fale są w fazach zgodnych, następuje wzmocnienie, a tam, gdzie w fazach przeciwnych - osłabienie ruchu falowego cząsteczek, włącznie z całkowitym wygaszeniem, gdy amplitudy fal w fazach przeciwnych są jednakowe. Jeżeli fazy nakładających się fal są identyczne lub gdy różnią się o stałą w czasie wartość (tzw. fale spójne, czyli koherentne), powstają w stałych obszarach przestrzeni leżące na przemian obszary drgań maksymalnie wzmocnionych i wygaszonych, zwane prążkami interferencyjnymi (obszar interferencyjny). W przypadku, gdy różnica faz nakładających się fal jest zmienna w czasie, obraz interferencyjny jest także zmienny, a przy dużej prędkości zmiany różnicy faz ulega rozmyciu. W wyniku i.f. o tych samych częstotliwościach i amplitudach biegnących w przeciwnych kierunkach powstaje fala stojąca. Zjawisko i.f. dotyczy wszystkich rodzajów ruchu falowego, także fal elektromagnetycznych, rozchodzących się bez udziału ośrodka materialnego. Zjawisko i.f. rentgenowskich wykorzystuje się w badaniach struktury ciał krystalicznych, a i.f. akustycznych do pomiaru prędkości ultradźwięków (także interferencja światła). I.f. radiowych powoduje zakłócenia w odbiorze.
- interferencja fal, nakładanie się dwu...
- INTERFERENCJA ŚWIATŁA, interferencja fal świetlnych...
- INTERFERENCJA FAL ŚWIETLNYCH, .