magnetyki proszkowe
materiały formowane w różnego rodzaju kształtki, składające się z cząstek proszków ferromagnetyków rozmieszczonych w izolującym je elektr. i jednocześnie konsolidującym materiale dielektryka, np. bakelicie, szelaku, szkle wodnym; m. wykazują dużą wartość i stałość własności magnet., szczególnie przenikalności magnet. oraz małe straty na prądy wirowe; stosowane są gł. w urządzeniach wielkiej częstotliwości.