Mn, manganum
pierwiastek chem. należący do grupy manganowców; pierwiastek przejściowy; liczba atom. 25, masa atom. 59,938, temp. topn. 12 443oC, temp. wrz. 2097oC, gęstość 7,43 g/cm3; posiada jeden izotop trwały; srebrzystoszary, twardy i kruchy, aktywny chem. ciężki metal o różowym połysku; tworzy odmiany alotropowe; kryształy regularne; na powietrzu ulega pasywacji; w przyrodzie występuje w minerałach (piroluzyt, hausmanit, braunit, manganit i in.); związki m. są b. silnymi truciznami; stosowany w metalurgii (żelazomangan), jako dodatek do stopów (manganit), w analizie chem.; związki m. używane w farbiarstwie, galwanotechnice, medycynie; m. jest mikroelementem - pierwiastkiem śladowym niezbędnym do życia; niedobór u ludzi powoduje deformację szkieletu, zaburzenia działania gruczołów płciowych; nadmiar może spowodować bezwład ruchowy; odkryty 1774 przez K.W. Scheelego.
- mangan, (Mn)
- mangan, (Mn)
- MANGANU TLENKI, dwuskładnikowe związki...