(fiz. 1)
wzajemny wpływ na siebie stanu cząstki (lub układu cząstek) na stan innej cząstki (lub układu) objawiający się m.in. występowaniem sił i momentów działających między tymi cząstkami; do opisu wszystkich o.cz.e. używa się teorii mat., zw. teoriami cechowania, wg których o.cz.e. zachodzą przez wymianę cząstek wirtualnych, tzw. kwantów pól, charakterystycznych dla każdego oddziaływania; rozróżnia się cztery oddziaływania podstawowe: 1. grawitacyjne, 2.elektromagnetyczne, 3. oddziaływanie słabe, 4. oddziaływanie silne. Wielkości charakteryzujące poszczególne o. cz.e. to, między innymi, zasięg i stała sprzężenia; siła działająca między dwiema cząstkami jest proporcjonalna do stałej sprzężenia; oddziaływania różnią się też od siebie czasem trwania wywoływanych przez nie procesów (dla silnych wynosi on ok. 10-24 s, dla słabych ok. 10-10 s); obecnie dąży się do ujednolicenia wszystkich istniejących teorii oddziaływań w jedną teorię unifikacji, w której wszystkie pola oddziaływań byłyby różnymi przejawami pola uniwersalnego; istnieje już zunifikowana teoria oddziaływań słabych i elektromagnetycznych Glashowa- Weinberga - Salama (nagroda Nobla 1979).