PCV, (-CH2-CHCl-)n
syntetyczny polimer termoplastyczny otrzymywany w wyniku polimeryzacji chlorku winylu; biały, niepalny proszek, bez smaku i zapachu; temp. mięknienia 70C; odporny na działanie kwasów, zasad, alkoholi, benzyny, olejów mineralnych; nie jest toksyczny; stosowany bez dodatku plastyfikatorów (p.w. twardy) do wyrobu płyt, rur, armatury sanitarnej, przyborów kreślarskich, pomp, materiałów chemoodpornych w budowie aparatury chem. i powłok antykorozyjnych; z dodatkiem zmiękczaczy (p.w. miękki) - węży do wody i chemikaliów, uszczelek, wykładzin podłogowych i tapicerskich powłok ochronnych, folii ubraniowej i galanteryjnej, ponadto sztuczna skóra oraz cewniki, dreny, sondy używane w różnych schorzeniach; również jako surowiec do otrzymywania klejów i lakierów, polimerów włóknotwórczych, tworzyw piankowych; nazwy handl.: winidur (p.w. twardy), polwinit, igelit (p.w. miękki), pianowin (p.w. spieniony); dawn. oznaczany PCW.
- POLICHLOREK WINYLU CHLOROWANY, tworzywo termoplastyczne,...
- przemysł energochłonny, przemysł, wktórym zapotrzebowanie...