Ra, radium
promieniotwórczy pierwiastek chem. należący do grupy berylowców; liczba atom. 88, masa atom. najtrwalszego izotopu 226, temp. topn. 700°C (podczas topnienia sublimuje), temp. wrz. 1140°C, gęstość 5 g/cm3; srebrzystobiały metal, szybko ciemniejący na powietrzu (tworzy się azotek radu), o temp. stale wyższej od temp. otoczenia; emituje w sposób ciągły światło; sole r. barwią płomień na karminowo; reaguje gwałtownie z wodą i kwasami tworząc wodorotlenek i sole; w przyrodzie występuje we wszystkich rudach uranu jako produkt rozpadu promieniotwórczego; stosowany jako źródło promieniowania γ (np. w defektoskopii), źródło neutronów (w laboratoriach), w radioterapii (leczenie nowotworów i chorób skóry), dawniej także do wyrobu farb świecących; odkryty 1898 przez M. Skłodowską-Curie i P. Curie.