Re, rhenium
pierwiastek chem. należący do grupy manganowców; liczba atom. 75, masa atom. 186,2, temp. topn. 3180°C, temp. wrz. 5627°C, gęstość 21,04 g/cm3; posiada jeden izotop trwały; srebrzystobiały, ciężki, twardy metal, jeden z najtrudniej topliwych (po wyżarzeniu miękki i kowalny); mało aktywny chem.; w przyrodzie występuje b. rzadko, jako pierwiastek rozproszony towarzyszy rudom molibdenowym i tantalowym oraz jako minerał dżeskazganit; stosowany do wyrobu termoelementów oraz włókien żarowych, także jako katalizator; odkryty 1925 przez W. Noddacka, I. Tacke-Noddack i O. Berga.