(mat. 1)
styczna do krzywej płaskiej k o równaniu y = f(x) w punkcie P(x0,f(x0)) - prosta będąca granicznym położeniem siecznej PQ, gdy punkt Q zmierza do punktu P wzdłuż tej krzywej; s. do krzywej k w punkcie P(x0,f(x0)) jest opisana równaniem o postaci: y-f(x0)=f'(x0)(x-x0), gdzie f'(x0) = tgα (α - kΉt nachylenia s. do osi odciętych); krzywą k nazywamy gładką, jeśli w każdym swym punkcie posiada ona jednoznacznie określoną styczną.
- STYCZNA, (mat. 2)
- ŚCIŚLE STYCZNA PŁASZCZYZNA, (mat.) pojęcie z zakresu...
- busola stycznych, przyrząd składający...