Ti, titanium
pierwiastek chem. należący do grupy tytanowców; liczba atom. 22, masa atom. 47,88, temp. topn. 1668C, temp. wrz. 3260C, gęstość 4,51 g/cm3; posiada pięć izotopów trwałych; srebrzystobiały, lekki, twardy metal o dużej wytrzymałości mech.; odporny na czynniki atmosferyczne oraz korozję (nawet w wodzie morskiej); w przyrodzie rozpowszechniony, występuje w minerałach (np. rutyl, tytanit, perowskit, ilmenit), w stanie wolnym nie spotykany; stosowany jako dodatek uszlachetniający do stali, w stopach jako materiał konstrukcyjny do budowy samolotów, rakiet, okrętów oraz aparatury chem. i narzędzi chirurgicznych; zastępuje ubytki kostne; w związkach stosowany jako materiał ceramiczny, pigment do wyrobu farb (biel tytanowa), w kondensatorach, na pokrycia żaroodporne, narzędzia skrawające.