(mat. 1)
(łac., arab.) cyfra zero w pozycyjnym systemie numeracji oznacza brak jednostek danego rzędu; cyfra zero została wynaleziona w średniowieczu przez Indusów, którzy zaznaczali "puste miejsca" zapisu dziesiętnego przy użyciu małej kropki (sanskr. siunja "nic"); zapisu tego używali potem kupcy arabscy i rozpowszechnili go w innych krajach; niezależnie Majowie wynaleźli z. dwudziestkowe (prawdopodobnie IV w.), a Babilończycy - z. sześćdziesiątkowe (ok. V w. p.n.e.).