szkoła w ^Chartres^^
drugi po Paryżu główny ośr. intelektualny w Europie XII w.; powstała w X w., straciła znaczenie pod koniec XII w.; w odróżnieniu od ośr. paryskiego, gdzie dominowała teologia, sz.ch. zajmowała się gł. sztukami wyzwolonymi i naukami przyrodniczymi, w oparciu o wiedzę arabską sz. ch. rozwijała matematykę, astronomię i medycynę, a także demokrytejską atomistykę i arystotelesowską fizykę; filozofia uprawiana w sz.ch. uważana była za dyscyplinę samodzielną w stosunku do teologii, rozwinęły się w niej trzy nurty: realizm pojęciowy (Bernard z Chartres), naturalistyczny (Teodoryk z Chartres) i panteistyczno-materialistyczny (Dawid z Dinant); przedstawiciele sz.ch. występowali jako zwolennicy uniezależnienia nauki od dociekań teologicznych, co spotykało się z ostrą reakcją ze strony Kościoła; sz.ch. wywarła silny wpływ na naturalistyczne koncepcje filozoficzne XIII w. i w dużej mierze zadecydowała o charakterze badań przyrodniczych i humanistycznych podejmowanych w Oksfordzie i innych szkołach angielskich.
JAN Z SALISBURY, SZKOŁA W CHARTRES