wyraz pełniący funkcję określającą wobec rzeczownika; przeważnie przymiotnik (e. przymiotnikowy), imiesłów (e. imiesłowowy) lub też inny rzeczownik (e. rzeczownikowy, np. wieża gigant); postać e. i jego funkcje charakteryzują styl, a także stosunek mówiącego do przedmiotu. Antyczna retoryka zaliczała e. do figur retorycznych; typowe funkcje retoryczne spełniał e. zdobniczy, na ogół silnie skonwencjonalizowany; szczególną jego odmianę stanowił e. złożony, powstały z kombinacji dwóch wyrazów. E. stały to trwały związek frazeologiczny z określanym wyrazem (np. gromowładny Zeus, sowiooka Atena itd.); e. tworzący z określanym wyrazem związek metaforyczny nosi nazwę e. metaforycznego; potocznie: wyzwisko pod czyimś adresem.
EPITET
Nauki społeczne i humanistyka