dział etnologii (w tradycji amer. - antropologii kulturowej) zajmujący się charakterystyką psychiki poszczególnych grup etnicznych, badaniem wyższych form życia psychicznego, przejawiających się w mowie, wierzeniach, sztuce, zwyczajach i instytucjach społ., ustalaniem wpływu, jaki na kształt kultury danej społeczności wywarły jej specyficzne cechy psychiczne, a także analizą obrazów i stereotypów etnicznych; twórcą e. był W. Wundt (2. poł. XIX w.), rozwój nastąpił w latach 30. i 40. XX w. w USA, a badania F. Boasa, M. Mead, R. Benedict, R. Lintona i A. Kardinera koncentrowały się gł. na związkach typu osobowości z dominującym w danej społeczności wzorem kultury (m.in. Kulturowe podstawy osobowości R. Lintona, Kultura i tożsamość M. Mead) oraz na charakterze narodowym (np. Chryzantema i miecz R. Benedict - studium o Japończykach, przygotowane dla amer. władz pod koniec II woj. świat.).
- WUNDT, Wilhelm (1832-1920)