dyscyplina naukowa zajmująca się człowiekiem jako twórcą kultury i istotą społ.; przedmiotem badań a.k. są gł. organizacja, historyczna zmienność i etniczna różnorodność kultury oraz jej relacje z naturą, historią, organizacją społeczeństwa, psychiką i myśleniem człowieka; do podstawowych zadań a.k. należy analizowanie podobieństw i różnic międzykulturowych w celu znalezienia elementów uniwersalnych (tzw. powszechników kulturowych) i zrozumienia specyfiki poszczególnych kultur, także badanie wpływu kultury na kształt struktury społ. oraz na obowiązujące w danej społeczności wzory, normy i wartości; a.k. najczęściej koncentruje się na małych społecznościach plemiennych; a.k. zapoczątkowały w II poł. XIX w. ewolucjonistyczne teorie E.B. Tylora i L.H. Morgana, rozwój przypada na I poł. XX w. i wiąże się z badaniami F. Boasa i jego następców, reprezentujących 3 zasadnicze szkoły: konfiguracjonizm (R. Benedict, M.E. Opler), etnopsychologizm wraz z etnolingwistyką (M. Mead, A. Kardiner, R. Linton, E. Sapir, B.L. Whorf) oraz teorię akulturacji i areału kulturowego (A.L. Kroeber, C. Wissler).
- antropologia kulturowa, (ang. cultural anthropology...
- antropologia, (gr. antropos = ludzki...
- ANTROPOLOGIA FILOZOFICZNA, dział zajmujący się...