język niderlandzki
należący do grupy języków germańskich język Flamandów (ok. 7 mln mówiących); wyodrębnił się z dialektów dolnofrankońskich, najbliżej spokrewniony z holenderskim; od 1939 język urzędowy w płn. Belgii; w obrębie j.f. wyróżnia się dialekty: zachodni, wschodni, południowy, brabancki, limburski, dialekt Antwerpii; najstarsze zachowane zabytki piśmiennictwa z XI w.; od końca XVIII w. twórczość lit. w dialektach literackich; od XIX w. flamandzki ruch językowo-narodowy (kierowany przez J.F. Willemsa) przyczynił się do powstania flamandzkiego j. kulturalnego opartego na wzorach lit. j. holenderskiego.
CONSCIENCE Hendrik, TIMMERMANS, FLAMANDOWIE, JĘZYK NIDERLNDZKI, NIDERLANDZKI JĘZYK
- GERMAŃSKIE JĘZYKI, grupa używanych przez...
- GOMBRICH, Ernst (1909-2001)
- rodzina językowa, grupa jęz. mająca wspólne...