grupa języków indoeuropejskich używanych przez plemiona germańskie; wyróżnia się trzy odłamy: 1. płn. (języki: duński, szwedzki, norweski, islandzki, farerski); 2. zach. (angielski, fryzyjski, flamandzki, holenderski i niemiecki); 3. wsch. (wymarły język gocki). Najstarsze zapisy runiczne znane od III w; najstarsze zabytki lit. (gockie) pochodzą z IV w. Nowsze odmiany: jidisz, afrikaans, Sraran Togo (Surinama), letzeburgijski (Luksemburg), Scots (Szkocja), pensylwański (USA), schwyzertütsch (Szwajcaria), Negerhollands (W. Dziewicze), Beach-la-mar (Malezja), Pidgin-English (Indonezja).
SZWEDZKI JĘZYK, ANGIELSKI JĘZYK, NORWESKI JĘZYK, NIDERLANDZKI JĘZYK, SKANDYNAWSKIE JĘZYKI, FLAMANDZKI JĘZYK, FARERSKI JĘZYK, PRZEGŁOS, INDOEUROPEJSKIE JĘZYKI, NIEMIECKI JĘZYK
- germański, „język niemiecki –...
- typologia języków, (gr. typos = odbicie,...
- język, system językowy (kod),...