(wł. conservatorio, przytułek) tradycyjna, stosowana do dzisiaj nazwa szkoły muzycznej (półwyższej, wyższej); w XVI w. we Włoszech dzieci znajdujące się w przytułkach często przysposabiano do zawodu muzyka (na ogół śpiewaka); z czasem nazwa k. została rozszerzona w ogóle na szkoły nauczające muzyki; poza Włochami najstarszym k. tak rozumianym jest Conservatoire National de Musique w Paryżu powstałe 1784 z połączenia École Royale de Chant et de Déclamation ze szkołą dla muzyków orkiestr wojskowych; k. w Warszawie powstało 1810, pierwotnie jako klasa przy szkole dramatycznej Teatru Narodowego (usamodzielnione 1821 pod dyr. J. Elsnera); k. we Lwowie i Krakowie powstały z przekształcenia istniejących tam szkół muzycznych (1880 i 1887); po I woj. świat. k. w-wskie upaństwowiono, działały także k. państwowe w Poznaniu i Katowicach, ponadto instytucje społ. prowadziły k. w Wilnie, Toruniu, Łodzi i Gdańsku (Pol. Macierzy Szkolnej); po II woj. świat. zmieniono strukturę szkolnictwa muzycznego w Polsce i k. uległy likwidacji.
- ARGENTYŃSKA MUZYKA, zespolenie muzyki indiańskiej...
- PAŃSTWOWY INSTYTUT SZTUKI TEATRALNEJ, założony 1932 w Warszawie...
- PIJPER, Willem (1894-1947)