Feliks (1877-1946)
organista, kompozytor, dyrygent, pedagog; koncertował w całej Europie, później nauczał gry organowej w Berlinie; 1905-09 dyr. Tow. Muzycznego w Krakowie; prof. konserwatorium w Poznaniu i dyrygent orkiestry symfonicznej tamże; sławę zdobył jako twórca oratoriów (Quo vadis, Powrót syna marnotrawnego, Znalezienie Św. Krzyża), za które otrzymał wiele nagród i wyróżnień w kraju i za granicą (m.in. Akad. Berlińskiej, im. G. Meyerbeera w Rzymie, im. L. van Beethovena w Bonn, nagrodę państwową); poza tym: pięć symfonii, poematy symfoniczne (m.in. Beatrice, Ellenai), uwertury, koncerty (fortepianowy i wiolonczelowy), symfonie organowe, msze, offertoria, 9 oper (m.in. Legenda Bałtyku), pieśni solowe i chóralne; znany jako twórca pieśni do słów M. Konopnickiej Nie rzucim ziemi..., zw. Rotą.
ORGANOWA MUZYKA, POLSKA. MUZYKA PROFESJONALNA, ROTA, ORATORIUM, BARCZEWO
- NOWOWIEJSKI, Antoni (1858-1941)
- NOWOWIEJSKI ANDRZEJ, (lit.)
- NOWOWIEJSKI OJCIEC, (lit.)