(społ. 1)
ludy praktykujące zwyczaj ucinania i przechowywania głów ludzkich; zwyczaj spotykany był w Azji Płd., Nowej Gwinei, Melanezji, Ameryce Płd. i wiązał się z obrzędami pogrzebowymi oraz kanibalizmem; oparty był na wierze w magiczne właściwości głowy ludzkiej (siedziba duszy); zdobyte głowy były przedmiotem kultu (fetyszem); często poddawano je zabiegom preparacyjnym (suszenie i zmniejszanie ich wielkości); wiara w nadprzyrodzoną moc ukrytą w głowie dała początek wytwarzaniu masek.
- ŁOWCY GŁÓW, (społ. 2)
- MELANEZYJCZYCY, mieszkańcy wysp , którzy...
- SZCZEPKOWSKI, Andrzej (1923-97)