Fernando Armindo (ur. 1951)
ksiądz i polityk paragwajski; wychowany w rodzinie dysydenckiej, represjonowanej przez reżim A. Stroessnera; 1977 święcenia kapłańskie; 1977-82 misjonarz w Ekwadorze, gdzie zetknął się z teologią wyzwolenia; 1983-87 studia teologiczne w Rzymie (Kościół wysłał go za granicę pod wpływem nacisków władz państwowych); 1994-2004 biskup San Pedro, najuboższej diecezji Paragwaju; aktywnie zaangażowany w życie społeczne (co spotkał się z krytyką Watykanu, jako forma zaangażowania politycznego), nazywany „biskupem biednych”; 2004 przeniesiony przez Jana Pawła II na emeryturę z funkcji biskupiej, kontynuował posługę jako proboszcz stając się równocześnie głównym ośrodkiem opozycji; 2006 wysłał do Watykanu list z prośbą o przejście do stanu świeckiego, została ona odrzucona, a L. uznano za zawieszonego a divinis; III 2007 zajął się polityką obiecując walkę z biedą i nierównością społeczną; IV 2008 wygrał wybory prezydenckie uzyskawszy poparcie lewicowego Patriotycznego Sojuszu na rzecz Zmiany (w kraju debata nad legalnością jego wyboru - konstytucja zakazuje pełnienia urzędów wybieralnych przez przedstawicieli stanu duchownego).