(filoz. 2)
mniej lub bardziej usystematyzowany całokształt idealnych określeń, reguł czy celów, które powinniśmy realizować dzięki swojemu działaniu, aktualizować we własnej egzystencji, by osiągnęła ona wyższą wartość; w tym znaczeniu m. jest tylko to, co ukierunkowane jest na realizację jakiejś zewnętrznej wartości, najczęściej określanej jako dobro; różnice poglądów na temat tego, czym jest owo dobro (wartością absolutną samą dla siebie, szczęściem, użytecznością, bezinteresownością, przyjemnością) rozstrzygane są na terenie etyki. M. niekiedy jest utożsamiana z etosem, obyczajem - zespołem faktycznie uznawanych w danym środowisku norm postępowania i spełnianych zachowań; np. niekiedy mówimy o tzw. "m. mieszczańskiej". Jeśli m. jako etos czy obyczaj nie jest traktowana normatywnie, to wtedy zbliżamy się do rozumienia m. w znaczeniu (1.), tym znaczeniem operuje też nauka o moralności. Potocznie posługujemy się jednak najczęściej terminem m. w znaczeniu normatywnym (2.). Dlatego mówimy o byciu moralnym lub niemoralnym.
- MORALNOŚĆ, (filoz. 1)
- moralność polityczna, zbiór norm, wzorców...
- świecka moralność seksualna, zasady etyczne dotyczące...