(społ. 1)
głowa państwa w republice, m.in. w Polsce 1921-39 oraz 1947-52 i od 1989; p. jest szefem państwa, ale jego realna władza jest różna w różnych krajach, np. w USA i we Francji urząd prezydencki ma dużą władzę, w Niemczech natomiast nie ma praktycznie wpływu na rządzenie państwem; na ogół zakres władzy p. określa konstytucja, a jego gł. obowiązkiem konstytucyjnym jest przestrzeganie i egzekwowanie prawa; mianuje on rząd (zazwyczaj posiadający poparcie parlamentu), sędziów Sądu Najwyższego, jest wodzem naczelnym armii.
GŁOWA PAŃSTWA, POLSKA. USTRÓJ POLITYCZNY. WŁADZA WYKONAWCZA