(polit. 2)
jedno z gł. pojęć w marksizmie-leninizmie; środek walki, a zarazem cel ruchu robotniczego, dążącego do obalenia ustroju kapitalistycznego; K. Marks uznał r. za konieczny element kształtujący dzieje, umożliwiający ludzkości przechodzenie z niższego poziomu rozwoju na wyższy; przekonanie to dzielił z innymi XIX-wiecznymi idealistami, wierzącymi, iż w r. dokonuje się sublimacja woli większości, a zatem najważniejszej siły wprawiającej dzieje w ruch (w r. socjalistycznej wola ta uzewnętrzniać się miała przez ustanowienie dyktatury proletariatu); teoria r. spotkała opór liberałów i konserwatystów (m.in. E. Burke'a) opowiadających się za stopniowym, ewolucyjnym przekształcaniem ludzkiej rzeczywistości.