Carl (1888-1985)
niemiecki prawnik i filozof polityki; od 1933 czł. NSDAP, brał udział w redagowaniu ustaw III Rzeszy, czł. Pruskiej Rady Państwa, prof. Uniw. Berlińskiego i przedstawiciel grona profesorskiego w narodowo-socjalistycznym związku prawników; wypadł z łask 1936 i odsunął się od działalności polit., po upadku III Rzeszy pozbawiony przez władze okupacyjne katedry i odsunięty od nauczania. Choć uważany za koronnego prawnika III Rzeszy był S. katolickim konserwatystą i etatystą, uważał, że prawem jest to, co orzeka się jako prawo, a nie to, co zostało zapisane w ustawie; każde prawo jest prawem sytuacyjnym, a sytuacja określa miejsce człowieka i nakazuje mu decydować, najczęściej wbrew innym; w skali państwa zdolność do decyzji mierzy się zdolnością do zniesienia porządku prawnego poprzez orzeczenie stanu wyjątkowego (jeśli wymaga tego egzystencja państwa); dyrektywa ta była wykorzystywana przez przywódców III Rzeszy. Gł. dzieła: Die Diktatur, Politische Theologie, Römischer Katholizismus und politische Form, Der Begriff des Politischen, Legalität und Legitimität.
- SCHMITT, Eric-Emmanuel (ur. 1960)...
- SCHMITT, Florent (1870-1958)
- FAURÉ Gabriel Urbain, (1845-1924)