Spaniolowie
określenie Żydów wygnanych z Hiszpanii i Portugalii w końcu XV w.; osiedlili się w płn. Afryce, w Italii i na terenach imperium ottomańskiego (gł. skupisko uchodźstwa - Saloniki); migrowali także na Bliski Wschód (Palestyna, Syria), do Bułgarii i Serbii, potem do Anglii, Niderlandów i w późniejszym czasie Ameryki Płn.; w Polsce osiedlili się w Krakowie i Zamościu; w krajach, które dały im schronienie cieszyli się sporą swobodą, przejawiali otwartość wobec społeczności lokalnych, wnosząc znaczący dorobek kulturowy; pierwotnie posługiwali się językiem zw. ladino, pochodzącym od dialektu hiszpańskiego, nasyconego w średniowieczu elementami hebrajskiego, tureckiego i in. języków; ob. używają dialektów judeoromańskich; przed holocaustem liczebność S. szacowano na ok. 1,5 mln; w dzisiejszym Izraelu stanowią ponad połowę ludności narodowości żydowskiej.