zewnętrzność wobec aktu świadomości lub podmiotu poznającego, bycie różnym i niezależnym od niego; przeciwieństwo immanentności; niekiedy termin t. stosuje się na określenie czegoś istniejącego na zewnątrz czegoś innego, nie należącego do świata lub spoza świata (w tym sensie w chrześcijaństwie zakłada się, że Bóg jest transcendentny wobec świata).
DAWID Z DINANT, NASTIKA, ESTERHZY Péter