grupa procesów technologicznych wchodzących w zakres obróbki ubytkowej, polegających na nadawaniu obrabianemu przedmiotowi wymaganego kształtu i wymiarów oraz pożądanej jakości warstwy wierzchniej poprzez usuwanie określonej objętości materiału (naddatku na obróbkę) z półfabrykatu (zw. też przygotówką); rozróżnia się obróbkę wiórową, tj. za pomocą narzędzi zaopatrzonych w określoną liczbę tzw. ostrzy skrawających o określonym kształcie (usuwany materiał ma postać wiórów widocznych gołym okiem) oraz obróbkę ścierną za pomocą narzędzi ściernych o określonej geometrii albo luźnego ścierniwa (ziarno ścierne sypkie, w postaci pasty itp.). O.s. realizowana jest zazwyczaj na obrabiarkach skrawających zapewniających odpowiednie położenie i niezbędne do wykonania pracy skrawania ruchy narzędzia i przedmiotu względem siebie. Skrawanie jest najszerzej stosowaną technologią obróbki materiałów; oprócz maszynowej o.s. często stosuje się także zmechanizowaną o.s. za pomocą narzędzi zamocowanych w specjalnych przenośnych przyrządach z napędem elektr. lub pneumatycznym (np. wiertarki, szlifierki itp.).
- obróbka, poddać coś obróbce...
- EROZYJNA OBRÓBKA, obróbka materiałów...
- FREZARKA KOPIOWA,