maszyna robocza do obróbki przedmiotów mającej na celu nadanie im odpowiednich kształtów, wymiarów, gładkości powierzchni, itp. Zależnie od rodzaju obróbki o. dzielą się na: o. do obróbki plastycznej metali i stopów (walcarki, młoty, prasy, ciągarki, kuźniarki, kowarki, giętarki, itp.); o. skrawające do obróbki metali oraz innych tworzyw skrawalnych, np. tworzyw sztucznych (tokarki, strugarki, frezarki, wiertarki, dłutownice, itp.); o. do obróbki ściernej (szlifierki, polerki, gładzarki, docierarki, itp.); o. do obróbki erozyjnej, dzielące się wg rodzajów tej obróbki na o. do obróbki: elektroerozyjnej, elektrochemicznej, strumieniowo-ściernej, laserowej, plazmowej, ultradźwiękowej. Wiele spośród współczesnych obrabiarek, gł. skrawających, może pracować samoczynnie, sterowanych numerycznie za pomocą komputerów. O. sterowane numerycznie, w których narzędzia wymieniane są automatycznie, a przedmiot - dzięki zamocowaniu na stole przestawnym - może być obrabiany w wielu ustawieniach bez konieczności zmiany zamocowania, mogą zastępować pracę kilku zwykłych o. i są nazywane centrami obróbkowymi. Pierwsze maszyny odpowiadające w pełni definicji o. powstały w XVIII w.; ich rozwój przyspieszyła rewolucja przemysłowa, a później wynalezienie napędu elektr.; w końcu XIX w. rozpoczęto wytwarzanie automatów tokarskich, a w latach 50. XX w. - o. sterowanych numerycznie.
- STRUGANIE PIONOWE,
- STRUGARKA PIONOWA,
- PILARKA, obrabiarka do cięcia...