metoda kształtowania wyrobów i półfabrykatów poprzez oddziaływanie na obrabianą część ich powierzchni za pomocą ziaren ściernych, zwykle zmieszanych z cieczą, uzyskujących energię ze źródła drgań mechanicznych, najczęściej o częstotliwościach ultradźwiękowych; stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, np. szkła, kwarcu, krzemu, diamentu, ceramiki, węglików spiekanych, kamieni naturalnych i syntetycznych - drążenia w nich otworów, wgłębień i gwintów, grawerowania, cięcia itp.
UDAROWO-ŚCIERNA OBRÓBKA
Procesy technologiczne