(hebr. masoreth = tradycja) hebr. tekst () skodyfikowany przez żyd. uczonych, zw. masoretami; od VI do X w. talmudyczne akademie w Babilonii i Palestynie wykonały gigantyczną pracę zebrania całej dostępnej tradycji ustnej i zapisania w postaci najbliższej oryginałowi; celem masoretów nie była interpretacja tekstu, ale zachowanie Słowa Bożego; sprawdzono każde słowo i każdą literę, wprowadzono znaki diakrytyczne dla oddania różnych odmian wymowy i akcentacji w jęz. aramejskim i hebrajskim, ustalono liczbę wersów, słów i liter, oznaczając, które z nich mają centralne miejsce w tekście; następnie dodano komentarze dotyczące brzmienia i znaczenia wyrazów; M. została powszechnie uznana za autentyczny hebr. Stary Testament i stała się podstawą tłumaczeń i dalszych opracowań.
