Postać z mitologii greckiej, bohater m.in. Iliady i Odysei Homera.
Syn Peleusa i Tetydy, nietykalny dla oręża poza jednym jedynym punktem (piętą, za którą trzymała go matka zanurzając w źródle zapewniającym odporność na zranienia – stąd pięta Achillesa); wychowanek centaura Cheirona, największy z bohaterów greckich pod Troją. W zamian za krótkie życie miał cieszyć się wieczną sławą (ten wybór opłakuje w XI księdze Odysei). Obrażony przez ➞ Agamemnona (spór o łupy wojenne, bardziej znany jako spór o Bryzeidę), A. wycofał się z udziału w wojnie, by wrócić do walki dopiero po śmierci ➞ Patroklesa, poległego z ręki ➞ Hektora. W przededniu wojny matka Achillesa, Tetyda, ukryła syna wśród córek Likomedesa na Skyros (spłodził tam z księżniczką Deidameią syna ➞ Neoptolemosa; przygody Achillesa na Skuros opisuje m.in. Stacjusz), gdzie jednak odnalazł go ➞ Odyseusz. Losy i czyny Achillesa, poza eposami Homera, stanowią temat niedokończonej Achilleis Stacjusza, licznych dramatów (Ifigenia w Aulidzie Eurypidesa, w literaturze nowożytnej Troilos i Kressyda Szekspira, Achille P. Corneille’a czy Achilleis S. Wyspiańskiego) i szeregu innych utworów. Co charakterystyczne, skrajnie różny bywa sposób traktowania bohatera przez pisarzy: w tragedii Szekspira Achilles jest np. żądnym krwi, rozmiłowanym w wojnie żołdakiem, podczas kiedy w dramacie Wyspiańskiego pojawia się jako szlachetny wojownik, ofiara nieubłaganego losu.