postać z mitologii japońskiej; inaczej Amaterasu oomikami, czyli ‘Świecąca na niebie’ albo ‘Wielki i Święty Duch Świecący na Niebie’
Bogini słońca, główne bóstwo panteonu shintoistycznego. Według pierwszych japońskich kronik historycznych, takich jak Kojiki (712 r.) i Nihongi (720 r.) miała narodzić się z lewego oka ➞ Izanagiego. Wśród licznych mitów krążących na jej temat najpopularniejszy opowiada o tym, jak wzburzona jednym z licznych wybryków brata ➞ Susanoo Amaterasu schowała się w niebiańskiej pieczarze, na skutek czego świat ogarnęły zupełne ciemności. Wówczas inne niebiańskie bóstwa zebrały się przed pieczarą, a bogini Amenouzume ustawiła beczkę odwróconą do góry dnem i odtańczyła taniec, który wywołał głośny śmiech ośmiuset dziesiątków tysięcy duchów. Zaciekawiona Amaterasu odsunęła głaz. Gdy wychyliła głowę na zewnątrz ujrzała swoje odbicie w lustrze. W tej chwili Susanoo chwyciwszy za rękę wyciągnął ją z pieczary, a inne bóstwa zastawiły wejście głazem i przewiązały konopną liną. Dzięki temu słońce znów zaświeciło na niebie. To od Amaterasu ma się wywodzić japoński ród cesarski, któremu, zgodnie z jednym z mitów, miał dać początek wnuk bogini, Ninigi, w chwili zstąpienia na Ziemię.