bohaterka powieści Bez dogmatu Henryka Sienkiewicza
Córka wdowy Celiny P., kuzynka Leona Płoszowskiego, pochodzi z Wołynia. Na balu w Warszawie odnawia znajomość z kuzynem Leonem, niedługo potem odwiedza Płoszów, majątek Płoszowskich. Zakochuje się w Płoszowskim, który odwzajemnia jej uczucia, choć unika wyznań i deklaracji. W Płoszowie spędza czas na rozmowach, spacerach i spotkaniach towarzyskich. Po wyjeździe Płoszowskiego do Włoch staje się obiektem zalotów Karola Kromickiego, spekulanta i aferzysty. Otrzymawszy od ciotki wiadomość o rezygnacji Leona z roli „starającego się”, popada w przygnębienie, wreszcie wychodzi za Kromickiego i wraz z matką i mężem opuszcza Płoszów. Pod presją męża wyraża zgodę na sprzedaż majątku rodzinnego, Głuchowa. Po jakimś czasie, opuszczona przez męża, który udaje się w interesach na Daleki Wschód, w towarzystwie matki powraca do Płoszowa. Studzi zapały Płoszowskiego usiłującego odzyskać jej miłość. Broni męża przed krytyką ciotki, namawia Leona na wyjazd za granicę. Wreszcie, w trosce o zdrowie matki, przyjmuje zaproszenie Płoszowskiego i w towarzystwie matki, ciotki i Leona udaje się na kurację do Gastein. Odgadnąwszy myśl kuzyna o samobójstwie, mdleje. Podczas wizyty Kromickiego w kurorcie usiłuje ukryć przed otoczeniem ich nieporozumienia małżeńskie. Jako zabezpieczenie na wypadek bankructwa Kromickiego otrzymuje od ciotki rentę z odsetek od kapitału. Zachodzi w ciążę i zapada na zdrowiu. Niedługo potem żegna się z mężem, który wyjeżdża w interesach. W drodze powrotnej do Płoszowa, zatrzymawszy się w Wiedniu, pozuje do portretu malarzowi Angelemu.Po powrocie do kraju osiada w Ploszowie, potem przenosi się do Warszawy. Choruje. Po śmierci Kromickiego, który po oskarżeniu o oszustwa finansowe popełnia samobójstwo, wyznaje Leonowi miłość i umiera.