(525-456 p.n.e.)
najstarszy z trzech wielkich tragików grec. (późniejsi Sofokles i Eurypides), twórca klasycznej tragedii, reformator teatru, uczestnik walk Greków z Persami pod Maratonem, Salaminą i Platejami. Wielokrotnie odnosił zwycięstwo w igrzyskach tragików podczas wielkich Dionizjów. Udoskonalił formułę teatru, wprowadził postać drugiego aktora, usprawnił dialog i akcję sztuki, ograniczył rolę chóru. Z napisanych przez niego 70 tragedii i 20 dramatów satyrowych w całości zachowało się 7: Persowie, Błagalnice, Prometeusz skowany, Siedmiu przeciw Tebom oraz trylogia Oresteja. W sztukach podejmował problemy etyczne, głosił pochwałę wartości moralnych.