(łac. accentus = dźwięk, przycisk, przyśpiew, ton, akcent)
zjawisko fonetyczne, polegające na mocniejszym wymówieniu jednej z sylab w wyrazie lub jednego z wyrazów w wypowiedzeniu. We współczesnym jęz. pol. akcent jest dynamiczny, o zwiększonej sile głosu, i stały, tzn. pada na drugą sylabę od końca, np. akademicki, różowy, muzyka; ze względu na funkcję ekspresywną wypowiedzenia rozróżniamy a. wyrazowy, zdaniowy, wyrazów złożonych, zestrojowy, inicjalny, główny, poboczny, logiczny, toniczny, paraksytoniczny, swobodny, ruchomy, stały (w dialektach).