(franc. accompagnement = towarzyszenie)
partia instrumentalna, niekiedy również wokalna utworu, podporządkowana partii głównej, solowej lub zespołowej. A. monofoniczny rozpowszechniony był już w starożytności; w średniowieczu występował w muzyce trubadurów, truwerów i minnesingerów; dziś spotykany w muzyce Indii, w Chinach, w krajach arab.; a. heterofoniczny ogranicza się zazwyczaj do zdwajania w unisonie lub oktawie partii głównych albo ozdabiania melodii wokalnych za pomocą instrumentów; a. rytmiczny służy podkreśleniu rytmu, zwykle wykonywany na instrumentach perkusyjnych, spotykany w tańcach ludowych i muzyce orientalnej; a. polifoniczny (harmoniczny) jest oparty na środkach harmonicznych; spotykany nie tylko w utworach wokalno-instrumentalnych, ale również w kompozycjach przeznaczonych np. na jeden instrument zdolny do gry akordowej; zyskał popularność w XVII w. i towarzyszy muzyce do współczesności.
- akompaniament, śpiewać bez akompaniamentu...
- AKOMPANIAMENT, (muz.) zwykle partia...
- cytra, nastroić cytrę, cieszyć...