(łac. [libri] anna-les = [księgi] doroczne; kroniki)
najwcześniejsza forma historiograficzna, podająca najważniejsze wydarzenia w porządku chronologicznym, często bez dbałości o formę lit. Stosowano a. w państwach starożytnych, rozpowszechniły się w średniowieczu jako lakoniczne zapiski, spisywane na bieżąco na marginesach tablic świąt ruchomych, czasem przechodziły w rozbudowane lit. sprawozdania z aktualnych wydarzeń; najważniejszymi z zachowanych pol. a. są: Rocznik kapituły krakowskiej, Rocznik świętokrzyski dawny, Rocznik wielkopolski. Polskie roczniki opublikowano w dziele zbiorowym Monumenta Poloniae Historicae.